Veiligheid door het oog van onze voorzitter.

Onlangs vroeg mijn vrouw waarom ik de laatste tijd zoveel tandenstokertjes gebruikte. “Mijn tong is niet meer zo scherp als vroeger” zei ik. Een mens wordt wat ouder en dus wat voorzichtiger in zijn uitspraken. Dus neem ik de pen en heb ik wat meer tijd om genuanceerder te werk te gaan. ‘k Zal proberen!

Voorzichtigheid is dan ook de aanzet van dit verslag. Want wie een tijdje geleden op de startvergadering was, moet zeker opgemerkt hebben dat onze voorzitter, met een welbepaalde groep trappers voor ogen, er op gehamerd heeft dat veiligheid van groot belang is. En terecht! Vorig jaar hebben we een paar keer aan onze zwetende, nooit aflatende lijven kunnen ondervinden dat als het over veiligheid en afspraken daaromtrent ging het nogal eens mis durfde te lopen. Het gebeurde wel eens dat bij het naderen van een kruispunt naar links werd geroepen terwijl de armen naar rechts werden uitgestoken, terwijl het toch de bedoeling is om uw volgelingen de juiste weg te wijzen, zonder dat ge daarvoor op ne vroege zondagsmorgen met een boeketasken moet gaan ronddweilen. Verwarring alom dus! Maar het kan natuurlijk ook aan mij gelegen zijn omdat ik aan één kant niet goed hoor, ’t kan, ofwel lag het aan de desbetreffende ritpeter die volgens mij niet altijd meer goed articuleert na een paar kilometer koptrekken. Het gaat hier over veiligheid, dus een beetje kritiek mag vind ik, maar kritiek vraagt om een tegenvoorstel, vind ik ook, en zo hoort het ook! Een oplossing zou zijn bijvoorbeeld dat de ritpeter in kwestie links roept als hij links wil, tja, logisch denk je dan, maar niets is minder waar bij onze ritpeter in kwestie, en bij rechts zou hij dan twee maal links zeer kort na elkaar moeten roepen om het onderscheid te maken. Maar in feite mag hij totaal iets anders roepen, maar drie maal links is misschien een beetje veel van het goede, stel u voor dat er 40 man komt aangedonderd tegen 40 per uur die constant links! links! links! roepen het zou propaganda kunnen zijn voor één of andere politieke partij, niet doen dus!! Bij twee maal links zou het ook maar al te graag door sommigen kunnen geïnterpreteerd worden als rechtsomkeer, om zo rap mogelijk als eerste bij de peperkoek te kunnen zitten. Afvoeren dus!! Alternatief, en beter aanleunend tegen de roots van desbetreffende ritpeter zou zijn dat hij “tuk weg” of “aer om” roept. Maar waarschijnlijk gaat onze twitterende jeugd daar niet veel van snappen. Stel het u al voor:” wa-zegt-hij-ik-snap-dat-niet-wa-moemelt-hij!! “ Daarom zou het beter zijn, en zo zou onze hierboven-uitdrukkelijk-niet-vermelde-ritpeter ook zijn afkomst niet moeten verloochenen, dat we in onzen linkerschoen nen bussel stro en in onzen rechtsen nen dodden hooi steken. Dan moet hij maar hoë-e of stroë-e roepen om ons te leiden. Te proberen!! Als het lukt zou het niet alleen voor de door de voorzitter bedoelde groep trappers kunnen dienen, maar het zou evengoed voor de B-kes kunnen gelden!!

Een ander heikel punt in verband met de veiligheid is de parcourskennis. Besluitvaardigheid  zorgt voor opluchting, ne ritpeter moet ne leider zijn, hij moet met druk kunnen omgaan en moet maar met één ding bezig zijn en dat is zijn makker-trappers een aangenaam gevoel geven, zo één van gelukzaligheid, zodanig dat ze de indruk hebben dat ze hem niet nodig hebben! In dit geval is dat misschien ook zo! Om wraakacties in het peloton jegens mijn persoon te vermijden, die daardoor de veiligheid van anderen in gevaar zouden kunnen brengen, ga ik ook hier niet de naam van de desbetreffende ritpeter noemen. Maar enkele weken voor de bewuste rit ontspon zich het volgende gesprek:”zeg Boss” want ne ritpeter is ne leider,maar de voorzitter is nog altijd den Boss.

“Zeg Boss”

“Ja Lemmen”

“Mag ik ne keer een rit organiseren”

“Ja Lemmen,maar niet te lang hé, want om tien uur is ’t donker”

“Nee nee!! Boss,veel bergskes, veel bochtjes, veel plezier!”

En alles verliep vlot, maar om één of andere reden zette de besluitvaardigheid zich stilaan om in besluiteloosheid en de hierboven beschreven theorie over leiderschap viel als een kaartenhuisje ineen. Het volk begon te morren “langs hier, langs daar, langs ginder!!” En onzen armen ritpeter werd met de meter zenuwachtiger, ieder straatje dat hij in moest werd een pure gok. Hij moet aan The Boss gedacht hebben op dat moment:”ik mis je, ik mis je, ik mis je”

                         “reeds driemaal deed ik een gok”

                         “maar steeds zat ik er naast, ik mis je”

Zijn gezag werd volledig ondermijnd toen de duisternis begon in te vallen, zeker omdat sommige mannen hun extra tijd begon op te geraken zodat die begonnen te vrezen dat ze recht naar huis zouden moeten rijden na de rit!

Of dat “The Boss-Lemmen” de ideale combinatie zal zijn, zal de toekomst moeten uitwijzen!

Lichtjes! Dat was nog een teer punt van onze voorzitter. Is het niet voor de onverwacht verlengde ritten dan wel voor na het nakaarten, want soms krijgt een mens zijn lijf er genoeg van en wil het vroeger naar huis dan zijn geest, blijven plakken heet dat. Bijgevolg is er op dat moment geen sprake meer van een geoliede samenwerking tussen beide en is het wel nodig dat ge goed opvalt als ge naar huis rijdt. Met goed opvallen bedoel ik niet dat ge constant met uw schijnwerpers de gevels links en rechts van ’t straat moet verlichten, maar dat ge zelf toch ook een beetje verlicht zijt, ge moet er niet uitzien als ne kerstboom, maar als ge hier aan ’t lokaal op uw vélo wilt kruipen en ge duikt in de goot, dan moeten ze u toch zien liggen. Of als ge aan Roggeshof voor de lichten moet stoppen (sommigen vallen nu af ) en ge valt omver,dan moeten ze u toch kunnen terugvinden  onder de kriekenboom van  Gène Rogge.

Of het al gebeurd is dat er iemand in een beek is gesukkeld weet ik niet, maar in dat geval zou het misschien niet slecht zijn om het systeem van de ‘whereabouts’ in te schakelen, maar dat zou misschien niet door iedereen gewaardeerd worden, alhoewel de grondbeginselen van de club maar uit twee regels bestaan: blijf uit de kas en blijf van elkaars vrouw, althans dat staat toch in mijn contract. Dan moet ge ook niet bang zijn van die whereabouts. Een duivenrinksen behoort ook tot de mogelijkheden om verloren zonen te herkennen, maar een chip achter uw oor met al uw gegevens erop zou een betere oplossing zijn; ze trekken uw oor nekeer door de scanner, ge voelt da toch nie meer, camionette in, en voor dat ge ’t weet ligt ge zalig te knorren naast uw vrouwken! Of in den bak, hopelijk hebt ge dan niet moeten overgeven zo dat ge eerst geen douchken hebt moeten pakken!!

Alléé, ik wil onze voorzitter maar een paar oplossingskes aanbieden. Want ik zou niet graag in zijn plaats zijn als er hier mannen met een promille van ssinqo  comma sserro  sserro  ssero  sserro  …. naar buiten stappen, hun vélo trachten te vinden,

en dan een duik nemen richting goot. Niet dat hij daar verantwoordelijk kan voor gesteld worden, maar het is toch niet goed voor het imago van de club! Met die lichtjes op zou hij ook beter te vinden zijn in de goot. Soms zit er al eens eentje te slapen aan den toog maar die kunnen ze misschien  beter in een duivenkeef steken en meegeven naar Quiévrain, misschien is dat een tip voor ’t weekend binnen twee jaar, dan is ’t probleem van ’t vervoer  direct opgelost!

Ook voor die mannen die ’s nachts nog naar Appels moeten en die per ongeluk op ’t circuit zouden geraken, daar tegengehouden worden en die op het verzoek van “kom maar alle vier eens mee in de camionette” antwoorden:”en mijn zes ploegmakkers dan”. Voor hen zou ’t vervoer ook direct opgelost zijn. Toppunt zou zijn dat ze hen nog een extra proces maken omdat ze met meer dan 9 man rijden. Maar flikken drinken geen bier zeker.

Besluit: mijnen trappist is ondertussen allemaal op, zo ook mijn nootjes en daarmee                                                                                    ook mijn tandenstokertjes, maar die heb ik toch niet meer nodig nu, want mijn tong is toch  weer aangescherpt!!                 

                                         Rij veilig!!

P.E.

P.S.:in deze bundel zijn reeds verschenen:

        -------------------------------------------------

        -RVDV 2011 door het oog van een b-trapper.

        -veiligheid door het oog van de voorzitter

       Zitten in de pijplijn (in willekeurige volgorde, al naargelang de gebeurtenissen)

       ------------------------

       -door het oog van een eenzame fietser (licht erotisch)

       -door het oog van de ritpeter (te serieus)

       -door het oog van de trappistentrappersvrouwen (groot vraagteken)

       -door het oog van alle clubleden (zwaar egotrippend lied)

       -door het oog van een reporter ter plaatse (WE)(subtiel onthullend)